درهای خانه به اشکال و مواد مشابه ساخته می شدند، هرچند در مقیاسی نزدیک به قد متوسط یک مرد. درجه پیچیدگی و تجملات دکوراسیون به موقعیت و ثروت مالک بستگی داشت. در برخی از مناطق ایران تزئینات درهای مسکونی منعکس کننده تأثیرات خارجی خاص بود. برای مثال، نقوش درب ضدسرقت خوزستان و نواحی ساحلی در امتداد خلیج فارس، یادآور اصل آفریقایی و هندی است (رجوع کنید به میشل، ص ۱۲۰ ص ۲۷).
طرح‌های درب اواخر قاجار و اوایل پهلوی نیز نشان‌دهنده نمونه‌های اولیه اروپایی است که معمولاً از طریق روسیه و ترکیه انجام می‌شود. طرح های سنتی مبتنی بر گل میخ جای خود را به دستگاه های قاب بندی و الگوهای پوشک (Plate XLII) داد. در همان دوره رنگ آمیزی درها به رنگ های مسطح مد شد، در حالی که قبلاً آنها را به رنگ چوب طبیعی خود رها می کردند و با پرداخت سالانه با روغن های گیاهی حفظ می شدند.
در اواخر سلطنت رضاشاه پهلوی (۱۳۰۴-۲۰ s./1925-1941) سبک های آرت نوو و آرت دکو اروپایی برای درب ضد سرقت ترک سفید ایران به کار گرفته شد. نتایج عمدتاً فاقد شایستگی یا شخصیت هنری بودند. همانند چهارچوب درب یو پی وی سی دستشویی (نگاه کنید به زیر)، در دوران پهلوی نیز تمایلی به احیای سبک‌های تاریخی به‌ویژه دوره‌های هخامنشی، ساسانی و صفوی وجود داشت (Gluck and Gluck, pp. 365 pls. upper right, bottom left, 383 pl. .)
درهای مغازه ها و سایر اماکن تجاری از این جهت که به چند صفحه چوبی تقسیم می شدند که به طور مستقل به صورت شیارهایی در قسمت های بالا و پایین قاب درب چوبی ورودی ساختمان به جلو و عقب می لغزیدند، تفاوت داشتند. برای قفل کردن این پانل ها، یک میله فلزی بلند که در یک انتهای آن شکاف داشت، مانند چفت، از حلقه های فلزی عبور داده شده و روی پایه قفل می شد. اخیراً این پانل های درب به صورت عمودی لولا شده اند، به طوری که به عقب جمع می شوند.
- منابع:
- تبلیغات:
