زرشک ژاپنی (Berberis thunbergii) یک درختچه مهاجم است که در کاشت استفاده می شود. این مقاله تصاویری را برای کمک به شناسایی نمایش می‌دهد و توصیه‌هایی برای کنترل، از جمله تقویم مدیریتی و جدول درمان و زمان‌بندی ارائه می‌دهد.
زرشک ژاپنی (Berberis thunbergii) یک درختچه زینتی است که برای اولین بار در سال ۱۸۷۵ به ایالات متحده وارد شد.
اکنون می توان زرشک خشک از مین تا کارولینای شمالی و در غرب تا آیووا یافت. زرشک ژاپنی در طول تاریخ در حصارهای زنده برای دام و داروهای گیاهی استفاده می شد، اما اکنون عمدتاً به عنوان یک گیاه پرچین زینتی استفاده می شود و هنوز در مهد کودک ها و مراکز باغ فروخته می شود.
فشرده و متراکم، ارتفاع درختچه به ندرت از ۴ فوت بیشتر می شود. در جایی که شاخه های آویزان زرشک کوهی خشک به زمین برخورد می کنند، ریشه خواهد کرد، فرآیندی که به آن لایه بندی می گویند.
در حالی که اینها بخشی از گیاه مادر باقی می مانند، یک فرد می تواند از طریق لایه بندی کاملاً گسترده شود.
شکوفه های بهاره در خوشه های دو تا چهارتایی زرشک پلویی مجلسی ظاهر می شوند، زرد مایل به کرم و دارای شش گلبرگ هستند.
توت های بیضی شکل و قرمز روشن که در تابستان ظاهر می شوند، تا زمستان دوام می آورند. آنها می توانند به تنهایی یا در دسته های تا چهار تایی آویزان شوند که طول هر توت ¼ اینچ است.
در حال رشد به صورت دسته‌ای، برگ‌ها به شکل قاشقی با لبه‌های صاف یا کامل هستند. آنها ضخیم، چرمی و سبز روشن هستند، اما می توانند قرمز یا بنفش باشند و طول آنها ۱ اینچ یا کمتر است.
آنها زودتر ظاهر می شوند و دیرتر از برگ های اکثر گیاهان جنگلی برگریز بومی نگهداری می شوند. به این ترتیب، زرشک پفکی اناری قائنات در اوایل بهار و اواخر پاییز بسیار آسان است.
قهوه ای شیاردار و زنگ زده با خارهای تکی. پوست داخلی به رنگ زرد پر جنب و جوش است.
- منابع:
- تبلیغات:
