پنیر انواع مختلفی دارد که هر کدام طعم و ترکیب خاص خود را دارند.
پنیر یک همراه استاندارد برای غذاهای محبوب مانند همبرگر، پیتزا، غذاهای مکزیکی، سالاد و ساندویچ است.
به تنهایی می تواند یک میان وعده یا پیش غذا باشد. می توان آن را به سس ها، سوپ ها، شیرینی ها و بسیاری از غذاهای دیگر اضافه کرد.
هزاران نوع پنیر چدار ورقه ای وجود دارد که از نظر طعم ملایم تا بالغ و از نظر ترکیبات کم چرب تا پرچرب متغیر است. می توان آن را از شیر گاو، گوسفند، بز و سایر حیوانات تهیه کرد.
پنیر کامل حاوی ۶ تا ۱۰ گرم (گرم) چربی در هر ۱ اونس (۲۸ گرم) است. از این مقدار، ۴ تا ۶ گرم چربی اشباع است.
پنیر کم چرب یا کم چرب با ۲ درصد شیر تهیه می شود.پنیر سفید بدون چربی با شیر ۰ درصد یا بدون چربی تهیه می شود.
پنیرهای تازه به پنیر محلی گوسفندی گفته می شود که کهنه یا بالغ نشده اند. آنها معمولاً دارای رطوبت بالاتر، بافت نرم تر و طعم ملایم تری نسبت به پنیرهای قدیمی هستند. به عنوان مثال می توان به ریکوتا، پنیر خامه ای، پنیر کوتیج و ماسکارپونه اشاره کرد.
پنیرهای کهنه یا رسیده از نظر بافت سفت‌تر هستند و به مدت ۶ ماه یا بیشتر عمر می‌کنند. هر چه فرآیند پیری طولانی‌تر باشد، طعم غلیظ‌تر یا تندتر است. چدار، سوئیس، پارمزان و گرویر نمونه هایی از پنیرهای کهنه شده هستند.
پنیر فرآوری شده مانند پخش پنیر لیقوان گوسفندی پنیر آمریکایی، “غذای پنیر” و محصولات “با طعم پنیر” را نمی توان به عنوان پنیر طبقه بندی کرد و برچسب باید این را نشان دهد. اینها محصولات پایدار در قفسه هستند که حاوی مواد افزودنی مانند تقویت کننده طعم و امولسیفایر هستند.
پنیرهای غیر لبنی مانند پنیر سویا و دایا برای افرادی که لبنیات مصرف نمی کنند مناسب است اما بسیار فرآوری شده است.
- منابع:
- تبلیغات:
